Ken je het verhaal achter Tamagotchi, het virtuele huisdier?
Aki Maita woonde alleen, werkte lange dagen en wou eigenlijk een huisdier. Ze vond het evenwel niet verantwoord om een hond in huis te halen, omdat ze geen tijd had om er goed voor te zorgen. Toen kwam ze op het idee om een virtuele hond te ontwerpen…
Als iemand met zo’n idee bij jou op kantoor komt, wat zou dan jouw eerste reactie zijn? Zou je onmiddellijk de telefoon nemen en bellen naar de dichtstbijzijnde psychiatrische instelling? Of zou je luisteren en het idee een kans geven.
Aki Maita had het geluk dat haar werkgever, Bandai, haar die kans gaf. Uiteindelijk leidde dat tot een 5 miljard $ business. Het werd de hoofdactiviteit van het bedrijf.
Heel wat mensen hebben dagelijks gelijkaardige invallen. Een gedachte, een hersenspinsel, overvalt ons… maar wat dan? Praten we erover? Delen we het met anderen, met onze collega’s, met onze directie? Doen we er iets mee?
De meesten onder ons doen er niets mee, omdat ze er niet verder bij stil staan, omdat ze denken dat ze zullen worden uitgelachen, omdat ze niet alle elementen kennen.
Ook de omstandigheden spelen een rol. Wat denken jullie, zou dit gelukt zijn in corporate omgevingen zoals IBM, Cisco of Alcatel?
Wat zou het voor jou betekenen mocht je zicht krijgen tot die hersenspinsels, die invallen van jouw medewerkers?
De Amerikaanse Professor met Gentse roots, Philippe Byosiere, heeft een methode ontwikkeld om dit proces in gang te zetten en past dit al jaren toe in de VS en in Japan. De top 2% ideeën die eruit voortvloeien leiden tot nieuwe business, zowel rechtstreeks als onrechtstreeks als spin-off. Wij passen deze methodologie toe in België.
Het verschil met andere aanpakken is dat we er een gezamenlijk bedrijfsproject van maken, waarbij de deelnemers helemaal tot het einde betrokken zijn.
De buy-in zorgt voor een extra stimulans en heel vaak is dit begin van een innovatie-cultuur.
Innovatie beperkt zich niet tot de R&D-afdeling. Het betreft alle medewerkers, de volledige organisatie.
